Papan litar bercetak fleksibel ialah jenis papan litar boleh dibengkokkan yang dihasilkan atas beberapa sebab. Faedahnya berbanding papan litar tradisional termasuk mengurangkan ralat pemasangan, menjadi lebih berdaya tahan dalam persekitaran yang keras dan mampu mengendalikan konfigurasi elektronik yang lebih kompleks. Papan litar ini dibuat menggunakan kerajang kuprum elektrolitik, bahan yang terbukti dengan pantas sebagai salah satu yang paling penting dalam industri elektronik dan komunikasi.

Bagaimana Litar Flex Dibuat

Litar Flex digunakan dalam elektronik untuk pelbagai sebab. Seperti yang dinyatakan sebelum ini, ia mengurangkan ralat pemasangan, lebih berdaya tahan alam sekitar, dan boleh mengendalikan elektronik yang kompleks. Walau bagaimanapun, ia juga boleh mengurangkan kos buruh, mengurangkan berat dan keperluan ruang, dan mengurangkan titik interkoneksi yang meningkatkan kestabilan. Atas semua sebab ini, litar flex adalah salah satu bahagian elektronik yang paling banyak permintaan dalam industri.

A litar bercetak fleksibelterdiri daripada tiga komponen utama: Konduktor, Pelekat, dan Penebat. Bergantung pada struktur litar lentur, ketiga-tiga bahan ini disusun untuk mengalirkan arus mengikut cara yang dikehendaki pelanggan, dan untuk ia berinteraksi dengan komponen elektronik lain. Bahan yang paling biasa untuk pelekat litar lentur ialah epoksi, akrilik, PSA, atau kadangkala tiada, manakala penebat yang biasa digunakan termasuk poliester dan poliamida. Buat masa ini, kami paling berminat dengan konduktor yang digunakan dalam litar ini.

Walaupun bahan lain seperti perak, karbon, dan aluminium boleh digunakan, bahan yang paling biasa digunakan untuk konduktor ialah tembaga. Kerajang tembaga dianggap sebagai bahan penting untuk pembuatan litar lentur, dan ia dihasilkan dalam dua cara: penyepuhlindapan bergolek atau elektrolisis.

Cara Kerajang Tembaga Dibuat

Kerajang tembaga beranil yang digulungdihasilkan melalui penggelekkan kepingan kuprum yang dipanaskan, menipiskannya dan menghasilkan permukaan tembaga yang licin. Lembaran kuprum tertakluk kepada suhu dan tekanan tinggi melalui kaedah ini, menghasilkan permukaan licin dan meningkatkan kemuluran, kebolehbenturan dan kekonduksian.

Sementara itu,foil kuprum elektrolitikl dihasilkan dengan menggunakan proses elektrolisis. Larutan kuprum dicipta dengan asid sulfurik (dengan bahan tambahan lain bergantung pada spesifikasi pengeluar). Sel elektrolitik kemudiannya dijalankan melalui larutan, yang kemudian menyebabkan ion kuprum memendakan dan mendarat di permukaan katod. Bahan tambahan juga boleh ditambah kepada larutan yang boleh mengubah sifat dalamannya serta penampilannya.

Proses penyaduran elektro ini berterusan sehingga dram katod dikeluarkan daripada larutan. Drum juga mengawal betapa tebal kerajang kuprum akan menjadi, kerana dram yang berputar lebih cepat juga menarik lebih banyak mendakan, menebal kerajang.

Tanpa mengira kaedah, semua kerajang kuprum yang dihasilkan daripada kedua-dua kaedah ini masih akan dirawat dengan rawatan ikatan, rawatan rintangan haba dan rawatan kestabilan (anti-pengoksidaan). Rawatan ini membolehkan kerajang kuprum dapat mengikat lebih baik pada pelekat, menjadi lebih tahan terhadap haba yang terlibat dalam penciptaan litar bercetak fleksibel sebenar, dan mencegah pengoksidaan kerajang tembaga.

Digelek Annealed vs Elektrolitik

Oleh kerana proses untuk mencipta kerajang kuprum daripada kerajang kuprum annealed dan elektrolitik yang digulung adalah berbeza, ia juga mempunyai kelebihan dan kekurangan yang berbeza.

Perbezaan utama antara kedua-dua kerajang tembaga adalah dari segi strukturnya. Kerajang kuprum anil yang digulung akan mempunyai struktur mendatar pada suhu normal, yang kemudiannya berubah menjadi struktur kristal lamelar apabila tertakluk kepada tekanan dan suhu tinggi. Sementara itu, kerajang kuprum elektrolitik mengekalkan struktur kolumnarnya pada kedua-dua suhu biasa dan tekanan dan suhu tinggi.

Ini mewujudkan perbezaan dalam kekonduksian, kemuluran, kebolehbengkokan dan kos kedua-dua jenis kerajang kuprum. Oleh kerana kerajang kuprum anil yang digulung biasanya lebih licin, ia lebih konduktif dan lebih sesuai untuk wayar kecil. Ia juga lebih mulur dan secara amnya lebih mudah dibengkokkan daripada kerajang kuprum elektrolitik.

Walau bagaimanapun, kesederhanaan kaedah elektrolisis memastikan bahawa kerajang kuprum elektrolitik mempunyai kos yang lebih rendah daripada kerajang kuprum anil bergulung. Walau bagaimanapun, ambil perhatian bahawa ia mungkin pilihan yang tidak optimum untuk garisan kecil, dan ia mempunyai rintangan lentur yang lebih teruk daripada kerajang tembaga anil yang digulung.

Kesimpulannya, kerajang kuprum elektrolitik adalah pilihan kos rendah yang baik sebagai konduktor dalam litar bercetak yang fleksibel. Oleh kerana kepentingan litar lentur dalam elektronik dan industri lain, ia, seterusnya, menjadikan kerajang tembaga elektrolitik sebagai bahan penting juga.